گـــــــل یا پوچ؟!
به نظرم این ترم وقت بدی تمام شد...فرجه ها درست وقتی شروع شده که اصلاً حوصله ی درس خواندن ندارم... امروز هرچقدر بیشتر جزوه ی گرافم را می خواندم بیشتر به این نتیجه می رسیدم که استاد چقدر چرت وپرت گفته! کنار همه ی حرفهایی که به نظرم بی ربط و غیر منطقی می رسید یک مربع می کشیدم که بعداً سر فرصت! بروم سراغشان...یک لحظه دیدم جزوه ام پراز خانه های خالی ای ست که معلوم نیست کی نوبت پرکردنشان می رسد... مثل همه آدمهای افسرده حوصله هیچ کاری ندارم... این جور موقعها راهم را کج می کنم به سمت آشپزخانه و مثل روزهای اول تابستان دوران مدرسه با قیافه ای نذار به مامانم می گویم: مامااااان!حوصله ام سر رفته! والبته پیشنهادهای مامان هم همیشه تکراریست!ولی خب همینقدر که کمی غر زده ام روحیه ام تقویت شده!! اما متأسفانه امروز مامان هم خونه نیست... گوشی تلفن را برمیدارم و شماره زهرا می گیرم...آهنگ پیشواز آنتیک زهرا مثل مته مغزم را سوراخ می کند تااینکه گوشی را برمیدارد و با انرژی می گوید:سلام!چرا نزدی خونه؟خونه ام.بزنگ! بازهرا که حرف می زنم می بینم حال و هوای سرکار خانم بامن کاملاً متفاوت است و تا یکی دوشب دیگر بوی تأهل میگرد!!... مقداری سربه سرش میگذارم...تهدیدم می کند که حرفهای امروزم را برای آینده و آیندگان ضبط می کند و به وقتش رو می کند!منم به وقت گل نی حواله اش می دهم!! دعوت میشوم که امشب در مجلس *مهمان غریبه! بازیشان شرکت کنم که علی ظاهر بساط خنده بسیار زیاد فراهم است و خوان نعمت گسترده!...هرچه باشد نظر دوست عروس هم شرط است،نیست؟ بااینکه دراین مکالمه تلفنی هم مثل همیشه به ترک دیوار هم خندیده ایم ولی باز حوصله ما به حالت کذا باقی مانده... تنها کارمفیدی که می توانم جهت ایجاد تنوع انجام دهم سروسامان دادن به این اتاق نامرتب است... و همچنان معتقدم فرجه ها در بدترین جای ممکن قرار گرفته اند! *در ادبیات ما و رفقا مهمان غریبه همان خواستگار است!! پ ن1:کسی پیشنهادی جهت تغییر روحیه ی ما ندارد؟! نکته:وب گردی،موزیک،تلویزیون،فیلم،اس ام اس،هیچ کدام کارساز نبود!ازپیچیدن نسخه ی تکراری اکیداً پرهیز کنید!! پ ن2:خدایا مگذار که که آن چه را «حق می دانم» به خاطر آن که «بد می دانند» کتمان کنم! (دکتر علی شریعتی) این جمله را الان یکی از بچه هابرایم آف گذاشته بود...عجالتاً جهت خالی از فایده نماندن این پست داشته باشید تا ببینم چطور میشود! 
| Design By : Pichak |
من؟...شاید شبیه تو...شاید شبیه هیچ کس! دختری که این روزها چنان دغدغه های ذهنش وسعت گرفته اند که سنگ صبوری بهتر از این لوح سیاه رنگ نیافت واکنون برایت از این دل مشغولی ها می نویسد... این وبلاگ برشی ست ازیک زندگی...از یک شخصیت....ازیک تحول... وپلی ست میان دنیای شیرین کودکی وروزگار زیبای جوانی... خدایتان سپاس